De afgelopen 12 jaar heb ik me verdiept in gezond wonen. U leest het goed! Niet in duurzaam wonen. Rond 2010 bestond de klimaatcrisis nog niet, maar ik had een extreme behoefte om te leven in harmonie met de natuur. Ik heb namelijk de helft van mijn leven roofbouw op mijn lichaam gepleegd. Eerst ging ik jaren lang over al mijn fysieke grenzen als topsporter. Vervolgens vergiftigde ik mezelf letterlijk door, als een slecht geïnformeerde alchemist, verven op doek te gebruiken, die ik beter in had kunnen leveren bij het lokale chemisch afval. De levend bloed analyse liet me de sporen van chemicaliën zien die letterlijk tussen mijn bloed zwommen en dat opende mijn ogen. Nu hadden mijn lief en ik net een oud opknap huis gekocht en dus nam ik me voor om alleen maar gezonde bouwmaterialen te laten gebruiken. Klinkt vanzelfsprekend, want wie wil er nu in een ongezond huis wonen. Maar niets bleek minder waar.

De eerste keuzes waren eenvoudig. Een houten vloer, leem en kalk  op de muur en een accumulerende kachel. Pure producten, rechtstreeks uit de natuur zonder enige vorm van bewerking. En als bijvangst, ook nog duurzaam. Maar ik wilde meer. Alleen nog bouwmaterialen met een bewezen bijdrage aan mijn gezondheid, en goed voor moeder aarde. Maar de aannemers, google en fabrikanten bleken weerbarstiger. Waar ‘pur; verboden was in de verbouwing, bracht een duurzame aannemer bio-pur onder de aandacht. Ook stelde hij biologische tegellijm voor. Het  symbool met het doodshoofdje was het signaal voor mij om te bellen met de fabrikanten. Het duurzame product bleek bijna altijd gelijk te zijn aan het origineel. Het stukje ‘groen’, ‘bio’ of ‘eco’ had te maken met de gereduceerde CO2 uitstoot bij fabricage, een fabriek met zonnepanelen, of in het planten van bomen. Lovenswaardig, een stap in de duurzame richting, maar niet perse gezond.

duurzaam = niet hetzelfde als gezond! Gezond is wel vaak duurzaam!

Hoe is het toch gekomen, dat mensen denken dat duurzaam en gezond hetzelfde is? Het simpele antwoord: we zijn een beetje doorgeslagen in onze maakbare samenleving. We houden te weinig rekening met de aarde en haar levende wezens. Redenerend vanuit het idee van de maakbare natuur, is de mensheid oplossingen gaan bedenken voor allerhande problemen. Als in onze agrarische monocultuur de gewassen een plaag hebben, dan wordt de oplossing buiten de natuur bedacht. Niet hoe kunnen we de plant sterker maken, maar hoe kunnen we met een pesticide de plaag bestrijden. Elke pesticide voldoet aan de gezondheidsnorm, maar wat als, zoals aangetoond, één aardbei 16 verschillende soorten pesticiden bij zich draagt? Hetzelfde zien we bij bouwmaterialen. Voor elke ‘stof’ apart bestaat een regel of een keurmerk. Bij de aanschaf van MDF platen met een FSC keurmerk denkt de ongeoefende bouwer: “Het resthout komt uit een duurzaam bos,ik doe iets goeds voor het milieu”. De houtsnippers worden echter aan elkaar gelijmd met ureumformaldehyde. Het oplosmiddel in de plaat, Formaldehyde staat bekend als veroorzaker van hoofdpijn, benauwdheid en geïrriteerde slijmvliezen. Gelukkig vond ik een MDF platen met het KOBO keurmerk. Het ondertussen gebruikelijke graafwerk leerde me dat desbetreffende platen alleen niet minder formaldehyde bevatte, er was alleen een chemische stof toegevoegd die de afgifte van formaldehyde vertraagde. En volgens de norm is dit niet schadelijk voor je gezondheid. Maar een gemiddeld huis heeft MDF platen, beton, tegellijm, pur, stuc  en vergeet ook niet de verf. Want ook al is verf op waterbasis minder schadelijk voor je gezondheid, het blijft schadelijk. Hoe al deze (niet-schadelijke) stoffen in combinatie bijdragen aan jouw gezondheid? Niemand die het weet!

En hoe wordt gemeten of iets schadelijk is? De medische wetenschap heeft het menselijk lichaam opgeknipt in stukjes. Genezing van het maakbare lichaam, waarbij voorbij gegaan wordt aan de complexiteit en gelaagdheid van het mens zijn. In de praktijk van gezond wonen betekent dit dat een bepaalde ‘stof’ gebruikt kan worden zolang aangetoond is dat het geen negatief effect heeft op bijvoorbeeld je longen, je darmen, of je hersenen. Naast bouwmaterialen heeft een hedendaagse woning allerlei apparaten die met elkaar verbonden zijn. Slimme thermostaat, slimme stoomoven, slimme koelkast en slimme zonnepanelen. Alles wordt verkocht onder het kopje duurzaam! Je kan immers beter je energieverbruik in de gaten houden en de temperatuur van je huis op afstand bepalen. Tel daar je wifi, je versterkers, je elektrische auto en je mobieltjes bij op, en we hebben een cocktail van onzichtbare ‘man-made’ frequenties, golven en straling. Elk apart niet schadelijk bevonden voor die delen van het lichaam waar onderzoek naar is gedaan. Maar is slapen in een huis met een cocktail van bouwmaterialen onder een magnetisch veld met de puls van de ingebouwde omvormer ook gezond? De mens is meer dan de som van haar delen. Het fysieke lichaam, het psychische lichaam, het energetisch lichaam en de geest. Gezond wonen vraagt niet om materialen die niet-schadelijk zijn voor één lichaamsdeel, maar om een omgeving die bijdraagt aan de vitaliteit van de holistische mens.

Manager van je eigen gezondheid.

Pff lekker optimistisch! De oplossing is niet heel ingewikkeld. Word weer manager van je eigen gezondheid, met liefde voor de natuur en al haar bewoners. Oplossingen staan niet bovenaan bij google maar zijn er al volop. Zo vond ik via een vage Engelse website de Nederlandse Boer Waldo, die al 12 jaar een ‘houten’ vloerplaat van tarwe en katoenstelen verkoopt. Net zo sterk, brandvertragend, zonder lijm, duurzaam en gezond. Kijk om je heen en stel je eigen vragen. Als iets niet 100% goed, voelt doe het dan niet. Wacht niet tot er een maatregel genomen wordt omdat iets misschien toch niet zo gezond was achteraf. Ondanks het eerste wetenschappelijke onderzoek in 1930 over de gevaren van asbest, wordt het toepassen tenslotte pas officieel in 2024 verboden.Als individuele consument heb je misschien niet direct zoveel te zeggen over wat er in de wereld gebeurd, wat voor bouwmaterialen er op de markt komen, wat een fabriek uitstoot, onder welke satelliet je woont of welke gsm mast er naast je huis gebouwd wordt. Maar uiteindelijk zijn wij mensen de gebruikers achter de verdienmodellen. Dus als wij iets niet meer kopen, verdwijnt het vanzelf. We zitt

en op een kantelpunt. Steeds meer mensen willen niet alleen gezonde verf voor de baby kamer, maar ook voor zichzelf.

Steeds meer (kleine) ondernemers zoeken naar natuurlijke oplossingen. Op mijn zoektocht naar de gezonde materialen, maakte mijn hart telkens weer een sprongetje bij al die mooie ontdekkingen. Want ze zijn er vollop: De creatieve geesten met hart voor mens en natuur. Die vraagtekens zetten en kritisch kijken hoe het beter kan. Je voelt de verschuiving aan alles. Zegt Marie Kondo altijd: ’does it spark joy?.”

Straks zeggen we allemaal: “does it make us and mother earth healthy?”.

Mijn naam is Margje Teeuwen

Als klein meisje was ik gewend verbonden te zijn met meerdere dimensies tegelijkertijd. Of ik nou met imaginaire friends zat te spelen, of met dieren communiceerde, het was voor mij de normaalste zaak van de wereld. Pas toen ik er achter kwam, dat je daar blijkbaar niet over mag spreken, dat het vreemd is, en dat er nou eenmaal dingen zijn die je voor je zelf houdt, begon ik mijn leven op 2 verschillende niveau’s te leven. Het heldere weten, de extreem duidelijke intuïtie bleef de leidraad, maar aards gezien was ik gewoon een tiener met dromen, zoals zo velen. Mijne was om een olympische medaille te halen, en toen dat eenmaal gelukt was, wilde ik er nog 1. Achteraf gezien was dat heel goed, het zorgde voor een raar soort evenwicht. Ik over de wereld met de hockeydames, maar in mijn koffer zaten boeken van Jane Roberts :Seth speaks, of las ik over de geschiedenis van de Wicca. Of oefende ik met mijn pendel. Ik was dan misschien een vreemde eend in de bijt, in de hockeywereld, maar dat was ik ook toen ik eenmaal mijn studie begon aan de hoge school voor de kunsten. Want daar moesten ze weer weinig hebben van een sportvrouw. Toen na mijn afstuderen, ik de hockeywereld vaarwel gezegd had, lag de weg open de verschillende dimensies samen te laten komen op schildersdoek. Met de overtuiging dat ik alleen kon schilderen als ik ‘connected’ was, maakte ik werken, die vaak voor grote emotie zorgde bij degene waar hij uiteindelijk terecht kwam. Deze manier van communiceren beviel me wel, maar het zorgde er ook voor dat ik steeds meer ging onderzoeken wat dat nou was, “connected zijn”. Kon ik dat “aan” en “uit” zetten? was dat dezelfde dimensie als wanneer ik mediteerde. In 2010 zag ik herhaaldelijk een soort witte ‘wolf’ in mijn meditatie. En via een bijzondere weg, kwam zo de witte herder ‘Wicca’ in mijn leven. Soms hond, soms leermeester, heeft hij aan mijn zijde een pad bewandeld wat mijn rugzak op de weg van de alchemie gevuld heeft met prachtige tools. Tools die ik alleen nooit gevonden had. Inzichten over zelfgenezing, over brian heart coherence, over de frequentie van onvoorwaardelijke liefde, en de overtuiging dat we allemaal 1 zijn. Hij daagde me uit om verder te zoeken dan ik ooit voor mogelijk gehouden had, en niet te stoppen bij het lezen van wijsheid, maar het pas te delen, op het moment dat ik het kon ademen. Als ik ziek was, was hij het ook. Toen ik 4 hernia’s had in mijn nek had hij ze ook, hij was mijn spiegel. Waar begint de een en houdt de ander op. Toen ik de onconventionele paden ging bewandelen om zijn lyme infectie te genezen wist ik niet dat ik die kennis blijkbaar moest vergaren om de diagnose lyme zelf te overwinnen toen mijn lichaam aan het verliezen was. Niet lang na zijn heengaan, kwam de diagnose dat ik aan mijn hart geopereerd moest worden. Weten dat er iets mis is met je fysieke lichaam was 1 ding maar nu moest mijn geest ook dealen met het zaadje van de man in de witte jas. Het zou het eerste diepe pad zijn wat ik zonder witte wolf moest afleggen. De link van een gebroken hart was voor mij zo duidelijk, maar voor alle artsen niet. De zoektocht om ook hier van te genezen, zonder medicijnen en zonder operatie, maar met het vergaren van kennis, het doen van onderzoek, het bestuderen van kwantumfysica, en het vooral vinden van de stilte in mezelf. Met het kijken naar het verdriet zonder er in mee te gaan, met behulp van mijn witte wolf, die slechts zijn lijf maar niet mijn ziel verlaten had, voelde ik mij krachtiger dan ooit te voren. En vind ik het mooi om alle kennis in te zetten voor een ieder die het kan gebruiken op zijn pad.